Nilai Impian | SELASA| 24.07.2012 |11.59 malam | Panas
Malam ini tadi 24 Julai 2012, UCU dengan anak lelaki UCU menyaksikan perlawanan persahabatan bola sepak antara pasukan Kebangsaan Malaysia (Harimau Malaya) dengan pasukan Kelab Arsenal. Keputusan penuh Harimau Malaya 1 dan Kelab Arsenal 2.
Sebelum perlawanan, UCU ada terfikir yang Harimau Malaya akan tewas di tangan Arsenal. Tengok saja saiz fizikal pemain-pemain Arsenal sahaja macam gergasi…besar-besar…mana lah hendak dibandingkan dengan saiz fizikal pemain Harimau Malaya yang agak “kemetot”. Bermain juga di fikiran UCU bila imbau kembali corak permainan Arsenal dalam perlawanan-perlawanan mereka di Liga Inggeris, hebat! Populariti mereka juga cukup hebat. Jadi UCU juga antara orang yang terikut kata ramai pendapat peminat bola tanah air, “Ramai yang sudah menduga keputusan Malaysia lawan Arsenal selepas aksi 90 minit, tetapi harapan sebenar dari penyokong setia Harimau Malaya adalah untuk menyaksikan tentangan dan corak permainan yang menarik daripada anak buah K. Rajagobal malam ini di Stadium Bukit Jalil”. Namun suara hati kecil UCU tetap berkata, “alangkah indahnya kalau Malaysia menang”. Bermakna UCU masih menaruh harapan pasukan Harimau Malaya menang. Mengapa tidak! Bukankah pasukan Harimau Malaya itu pasukan negara UCU yang UCU sayangi. Bukankah pasukan Harimau Malaya itu mewakili UCU sebagai rakyat Malaysia…Maruah! Maruah! Maruah!. Sejarah tahun 2004 juga telah membuktikan pasukan bola sepak Greece pernah kalahkan pasukan-pasukan gergasi dunia di UEFA European Championship. Harimau Malaya boleh! Rupa-rupanya anak UCU berusia 12 tahun pun harapkan Harimau Malaya menang...yakin sungguh dia pada Safiq Rahim, Safee Sali, Aidil Zafuan, Kunalan, Apek tapi tidak main dan beberapa orang pemain lagi. Tahu lah UCU, beberapa pemain Malaysia telah menjadi ikon atau wira kepada anak UCU ini, malah mungkin kepada anak-anak remaja yang lain di tanahair ini.
Apabila sepak mula di padang, UCU tengok pemain-pemain Malaysia bermain, UCU cakap dengan anak lelaki UCU, “tak malulah tengok pemain Malaysia main”. Dan apabila Azmi Muslim tendang bola dengan cantik bola masuk gawang gol…yahoooo…”Malaysia gol!!!”. UCU kata dengan anak UCU, “Malaysia ada harapan menang”. UCU kata pemain Malaysia main baik, tapi tengok pemain Arsenal main macam hendak tak hendak saja, lari pun lembap, macam malas. Mungkinkah mereka pandang rendah keupayaan pasukan Harimau Malaya? Kalau itu lah lagak mereka bermakna mereka tiada maruah, tiada semangat kesukanan dan berlagak.
Separuh masa kedua, UCU tengok pemain-pemain Arsenal yang separuh masa pertama dah tak nampak muka kecuali penjaga gol. Pengulas kata 10 orang Arsenal telah diganti. Permain bermula, UCU tengok Arsenal main agak laju sikit berbanding dengan separuh masa pertama. Agaknya mereka mula rasa pemain-pemain Malaysia tidak boleh di pandang rendah. Jadi adakah kerana Malaysia dapat gol separuh masa pertama tadi sebab pemain Arsenal tidak main betul-betul? Tapi bila 10 orang baru masuk, mereka main betul-betul. Bagi UCU, andaian itu tidak juga, Malaysia masih bermain dengan baik dan dapat peluang untuk membuat percubaan-percubaan berbahaya di gawang gol Arsenal beberapa kali. Penjaga gol Malaysia itu pun apa kurangnya, cekap juga sebabkan Arsenal tak boleh jaringkan gol. Tapi apa nak kata kalau acap kali bola datang mana nak larat, akhirnya masuklah 2 biji gol di saat akhir perlawanan. Kecewa juga UCU dan anak UCU kerana harap kan Malaysia menang. Harapan menang apabila tengok pemain Malaysia bermain baik di separuh masa pertama dan awal permainan di separuh masa kedua.
Pengulas kata antara faktor Malaysia buat pertukaran ramai dan pemain muda di bawa masuk adalah penyebab kekalahan Harimau Malaya. UCU tidaklah hendak pandai-pandai congakkan faktor kekalahan, tapi Arsenal pun tukar sampai 10 orang sekali gus dan pemain mereka pun muda juga. Alasan sukar nak diterima. Kalau nak kata mereka pemain antarabangsa dengan kelab terkemuka, tidak juga boleh bandingkan begitu kerana pemain-pemain Malaysia adalah pemain kebangsaan pemain negara - IMALAYSIA. Anak UCU punya andaian pulak, “ramai pemain senior keluar mana lah hendak menang”. Hampir sama dengan pendapat andaian pengulas.
UCU terfikir, apa matlamat pasukan Malaysia lawan Arsenal ini. Adakah kerana hendak menguji pemain yang akan menyarung jersi Malaysia di perlawanan piala Suzuki nanti. UCU lihat penonton di stadium bukit Jalil tu ramai pakai baju kelab Arsenal tapi mereka juga penyokong kepada pasukan Malaysia. Mereka gembira kelab bola sepak mereka menang tapi mereka akan lebih gembira bila pasukan Malaysia menang. Anak UCU pun begitu dia saja hendak tengok perlawanan bola sepak tersebut kerana minat bola sepak, tapi bila tengok Malaysia lawan hendaklah tengok Malaysia menang. Nama pun perlawanan. Bila ada perlawanan adalah persaingan. Perlu ada yang menang dan kalah. Kalau seri cuma sebagai penyedap rasa saja. Bila lawan mesti hendak menang siapa hendak kalah. Kalau kalah tetap di katakan kalah. Bila kalah pastinya adalah kerugian. Apa sajalah kerugian pada pihak yang kalah. Perasaan, jati diri, kos pembiayaan, tenaga dan pelbagai lagi. Jadi anak saya pun berkata, “Malaysia ini kalah lagi, saat akhir pulak tu”. Dengar pengulas pun macam-macam ulasan yang diberikan untuk mengatakan perlawanan tersebut. Anak UCU pun boleh fikir apa yang pengulas katakan malah tahap pemikiran sama saja dengan anak saya punya ulasan.
UCU tertanya-tanya kena trend pasukan bola sepak Malaysia ini selalu kalah di saat-saat akhir. Malah bukan bola sepak saja, terjadi juga pada sukan-sukan yang lain. Kenapa saat-saat akhir. Pengulas, pengkritik sukan, malah jurulatih, pengurus dan siapa sahaja yang terlibat dalam sukan akan kata kekuatan mental dan pengalaman yang kurang pada pemain atau ahli-ahli sukan di negara ini. Tolong lah! Saban kali itulah yang diperkatakan. Jadi kalau itu masalahnya apa ‘ubat’ yang mujarab untuk selesaikan masalah itu. MLM atau jualan langsung memang tak ada jawapan. Tapi pakar-pakar sukan ada jawapannya. Kenalah inovasi sikit untuk bantu pemain-pemain negara ini…bukan jokong emas, duit ribu-ribu atau gelaran-gelaran. Itu hanya sebagai daya pendorong atau motivasi. Bagi UCU tumpukan pada kemahiran, pengetahuan dan sikap mereka…tingkatkan! Tingkatkan! Tingkatkan. Macam mana caranya…manalah UCU tahu. Tapi UCU percaya boleh dibuat. UCU percaya dengan teknologi dalam bidang sains sukan boleh buat. Jepun boleh buat, Korea boleh buat, malah Vietnam boleh buat, mengapa Malaysia tidak boleh buat. UCU tengoklah terlalu ramai orang mengulas dan bercakap…tindakan kurang. Apa yang perlu, “Cakap serupa bikin, bikin serupa cakap” barulah menjadi. Bukan alasan-alasan…sebab budak kecil pun boleh beri alasan.
Terus terang UCU katakan, tiada siapa yang suka kalah. Semua orang suka menang. Menang itu antara sumber maruah diri dan maruah sesuatu bangsa yang berjaya. Adakah sesebuah bangsa itu bermaruah apabila kalah…mana lah ada. Ini tidak, seperti malam tadi, habis saja perlawanan…UCU kata dengan anak UCU, “kalaulah Malaysia menang….”. Anak UCU pula kata, “biasalah abah, Malaysia memang suka kalah saat akhir”…ya juga tak macam hero dalam filem yang selalunya kalah dulu menang kemudian. Jadi UCU boleh kata pasukan Malaysia kena hakis dan buang terus SINDROM KALAH DI SAAT-SAAT AKHIR ini kerana sindrom ini amat menyeksa kan perasaan dan kekecewaan…amat pedih. Sekali-sekali ‘okay’ lagi, tapi kerap terjadi itu yang tak lalu tu. UCU masih ingat arwah Abah UCU pernah berkata, “kalau nak elok apa-apa pun kena belajar sampai pandai”. Arwah emak UCU pun ada kata, “belajar baik-baik baru dapat untungnya”. Oleh itu, bagi pasukan Harimau Malaya belajarlah dan berusahalah untuk hakis sindrom kalah di saat-saat akhir kerana kekuatan telah ada maka jadilah Harimau Malaya bagai lagaknya.
Akhir kata dari UCU, “Sampai bila! Sampai bila! Begini…”
Salam sejahtera.
-UCU-
No comments:
Post a Comment